Nie ukrywam, iż ściany mych licznych rezydencji bogato są w lustra przyozdobione. Spoglądam w nie ilekroć tylko okazja nadarzy się ku temu. I jedno czego wówczas pragnę, to tkwić w tym miejscu, gdzie spojrzenie moje zaczepione zostało spojrzeniem z głębi zwierciadła. Spojrzeniem odbicia mojego.
Nieopisane co dzieje się wówczas ze mną. Zdolny jedynie jestem do wpatrywania się w siebie z podziwem równym albo i wyższym aniżeli oczarowanie na widok wielkich dzieł dawnych mistrzów renesansu. Podziwiam swoje oblicze i piękno weń zaklęte. Ciało moje smagłe podziwiam, sprężyste niczym łodyga figowca, oraz wygląd swój nieskalany, bezsprzecznie doskonały, w każdym calu godny uwielbienia i chwały.
Ach, jakże wieczność bywa męcząca, jak perfidnie ograbić potrafi z okruchów sił i ochoty ku dalszej egzystencji.
Jedyne, w czym pocieszenie swe odnajduję i niejako ukojenie dla stroskanych zmysłów swoich, jest świadomość nadludzkich mych przymiotów. Mych pasji oraz sił nieskończonych, które wzniesione na fundamencie zapału mkną ku górze niczym mury w bezgranicznym tempie, jak pnie wielkich drzew, które koronami swymi sięgają obłoków. One stanowią cudowny substytut mego przekleństwa. Są azylem świętym, odpoczynkiem od zgiełku, który niczym tuman kurzu wznosi się to opada a pochodzi od stworzeń tych wszystkich śmiertelnych, które mnie nękają jak demony piekielne lecz krzywdy mi uczynić nie są w stanie a jedynie mój spokój zakłócić , jak krzyki z pola bitwy niosą się ku mym uszom, o przeklęte odgłosy!!! Te stworzenia… To raz w potrzebie dostrzegają istnienie moje, kiedy indziej w dobrobycie i bogactwach pokładają swoją wiarę , zapominając o mnie zupełnie i o łasce mojej. Przyziemność, cóż za tupet!! Amoralna swoboda!! A niech mi pokłonu tylko odmówią gdy po raz kolejny uwierzą aż nadto w siebie samych, w pył się obrócą prędzej aniżeli spojrzeć wyżej ode mnie zdołają. Nie są w stanie okiełznać natury mojej ani treści mego bytu odczytać. Ani też wielkiej tajemnicy jestestwa którym jestem, zrozumieć. Nie są w stanie pojąć czym jestem, ja który przychodzę do nich jak pasterz do owiec przychodzi, w miłosierdziu swoim obdarowując ich opieką i nieskończoną swą dobrocią. Cierpliwość jednak swoje granice posiada jak puchar który przepełniony, brzegami nadmiaru się pozbywa. Taka jest moja wola w cierpliwości oraz cierpliwość w moim postanowieniu. Albowiem Ci zostaną przyjęci do mej Światłości, którzy z pucharu pili, zawartości jego nie zmarnowawszy. Ci obdarzeni zostaną szczęściem u boku mego.
Jeśli ktokolwiek jednak wzgardzi łaskawością moją i pozbędzie się ze swego serca imienia mojego w zamian wyścielając w nim gniazdo siłom zła i chciwości, karę poniesie surowszą aniżeli wyobrazić sobie zdoła umysł jego. A będzie to kara sprawiedliwa, jak i ja sprawiedliwy jestem. A jeśli Miłości, która jest we mnie, ktoś pokłonu nie odda, pielęgnując nienawiść w swym sercu, mocniejsi od niego i po wielokroć bardziej zawistni, własną nienawiścią go poczęstują. A jeśli ktoś przemoc szerzyć będzie, bądź słowem niegodziwym innych zrani, banda gorszych od niego biczem go wysmaga aż ciało jego na strzępy zostanie porwane, by mógł swe ciało w strzępach u stóp swych oglądać. A jeśli ktoś zdradzi przyjaciela swego w imię przyziemnych i własnych korzyści, i w fałszu swoim i zatwardziałości swego serca będzie się nurzał jak w krwistej kąpieli, krew własną pić będzie aż zwróci zawartość swego żołądka i jelit, a potem utonie on we własnych wnętrznościach, a robactwo i wszelkie istoty plugawe strawią ciało jego i duszę, albowiem duszy jest niegodzien każdy, kto robactwu ją poprzysiągł.

I inne czyny złe, jednakowoż, ukarane zostaną.
Kto przebaczenia zapragnie i szukał go będzie, przebaczenie otrzyma. Wielkie jest bowiem miłosierdzie moje i wielka jest moja łaskawość. Kto szuka znajduje. Kto prosi otrzyma. Kto kołacze temu otworzą.
Każdy kto zwróci się ku mnie, zapłatę otrzyma. Kto odwróci się ode mnie, nagrody zostanie pozbawiony.
Tak rzekłem Ja. który jestem, Który byłem i Który przychodzę.
Otwórzcie Wasze serca, bym ja mógł potem otworzyć przed Wami Wrota Światłości.

Miguel Armando