Nigdy, nie poczujesz mego bólu,
nigdy jego nie zrozumiesz,nie doświadczysz królu,
musiałbyś przeżyć co ja, iść tymi drogami,
ale tak poplątane że zgubiłbyś się między wierszami.
To choroba która codzień mnie dobija,
zabrała mi światło, pomieszała w głowie żmija,
najpierw więzienna cela, tera szpitalne koło,
stoję twardo chodź ten rok kosztował mie słono.
Straciłem wiele, najważniejsze rzeczy,
od wolnośći przez miłość po zdrowej nic nie cieszy,
wszystko po kolei jeszcze wiecej nie jest łatwo,
nie jest łatwo ale jebać te bagno.
Jakość nadal żyje, mam w sobie wiele nadzieji,
że wszystko się odmieni i znów nie zwyciężeni,
przetrwać te chwile, gdy doświadczeni,
przez ten los i boga, naznaczeni.
O czym miałbym teraz mówić o imprezach ,
o siupach, dziesionych czy o tych żywych trupach,
którzy sami siebie oszukują plastikowe tredy,
zdrady i ćpanie głupcze, droga nie tędy.
Była, była moim światłem, moim życiem,
chciałem z nią na szczyty świata wchodzić,
dostałem po rycie,
to życie, mnie nawróciło mnie kochana,
jeśli nie ty to inna ze mną będzie pić szampana.
Taa, gdzie droga prowadzi w lepsze czasy,
każdy z mojej bandy razem nie zbaczamy z trasy.


Czasem gdy to życie sypie się wiem, wtedy na pewno,
wrócą piękne dni, razem rozjaśnimy ciemność,
lata płyną wciąż my pamiętajmy jedno,
umarłych trawi piach, my musimy wstać i biegnąć.
Gdy to życie się sypie wiem, wtedy na pewno,
wrócą piękne dni, razem rozjaśnimy ciemność,
lata płyną wciąż my pamiętajmy jedno,
umarłych trawi piach, my musimy wstać i biegnąć.

HIP-HOP RAP

horror, sensacje